E G I P T

Bramreja

Jedno z czterech wyjść z sali głównej prowadzi nas do Egiptu. Przechodząc przez ogromne wrota znajdujemy się w wysokiej, przestronnej, podłużnej sali gdzie możemy podziwiać wykonane przed tysiącami lat, rękami rzemieślników, artystów i niewolników elementy gigantycznych budowli egipskich, posągi, rzeźby i płaskorzeźby oraz kamienne sarkofagi.
Pomimo, iż jesteśmy w odległej od Egiptu części świata możemy poczuć klimat owianego legendami i mitami starożytnego królestwa faraonów. Spoglądając na posągi bóstw i oglądając pochodzące sprzed ponad czterech tysięcy lat obiekty i przedmioty kultu zdajemy sobie sprawę z tego jak ulotne jest życie ludzkie ale jak trwałe są dzieła ludzkich rąk wykonane w pocie czoła z chirurgiczną wręcz dokładnością. Szokuje nas widok tych perfekcyjnie wykonanych w twardym kamieniu rzeźb i posągów.

Znajdziemy tu pokryte hieroglifami fałszywe wejście (portal) do piramidy egipskiej czyli królewskiego grobowca pochodzące z 2400 roku p.n.e. Cztery posągi bogini Sakhmet , wykonane z czarnego granitu pochodzące z okresu ósmej dynastii czyli około 1400 p.n.e. Uwagę naszą przykuwa gigantyczna głowa Amenhotepa III wykonana z granitu oraz kilka innych megalitycznych posągów. Rozglądając się po sali zauważyć można jak wielką popularnością cieszą się owiane setkami legend i mitów słynne egipskie sarkofagi. Również pokryte hieroglifami i zdobieniami były ostatnim miejscem spoczynków egipskich królów.
Idąc schodami do sal mniejszych umiejscowionych na piętrze budynku odnajdziemy ułożone starannie w gablotach zmumifikowane szczątki starożytnych Egipcjan. Prześledzimy też cały proces mumifikowania zwłok i towarzyszące temu obrzędy. Wśród zebranych tu eksponatów odnajdziemy również mumie zwierząt oraz wydobyte z grobowców przedmioty doczesne, które składano razem z ciałem władcy aby zapewnić mu swobodne i dostatnie życie po śmierci.
Ekspozycja egipska jest największą kolekcją zbiorów British Muzeum. Badacze angielscy bardzo wiele czasu spędzili na prowadzeniu badań w rejonie Doliny Nilu. Szkoda tylko, że w czasie prowadzonych badań tak wiele eksponatów zostało zniszczonych, skradzionych lub niewłaściwie zabezpieczonych. Ponadto prowadzone w XIX i XX wieku wykopaliska w tym rejonie owiane są zarówno wieloma historiami o klątwach jak również kilkoma skandalami. Największy niesmak po brytyjskich naukowcach i badaczach wzbudza fakt, iż z powodu trudności z dostawami węgla do parowozów palono w nich szczątkami ludzkimi. Bardzo wiele starożytnych mumii w ten sposób zostało zniszczonych. Przy wykorzystaniu obecnej techniki badanie takich szczątków dostarczyłoby na pewno wielu informacji o życiu w starożytnym Egipcie.